Enkele weken geleden was ik in een gesprek verwikkeld met een bedrijfsleider. Onderwerp van de discussie: twee werknemers die plots zijn bedrijf verlaten hadden en hoe je deze situatie in de toekomst kan vermijden.
Plots vloog het er uit . 'Ik had die mensen nochtans naar een training gestuurd, maar al die headhunters en coaches maken de mensen hun kop zot'.
Tja, dan sta je daar als coach:-)
Het werd dus plots pijnlijk duidelijk waarom werknemers in vele bedrijven zo weinig gesteund worden als het om coaching of loopbaanbegeleiding gaat.
De gedachte leeft dat elk coaching traject per definitie een exit verhaal wordt, een soort sesam open u naar een andere, nieuwe, uiteraard leukere werkomgeving, waar het gras zoveel groener is.
Wel, de waarheid is niet een beetje, maar helemaal anders.
Voor de coaching begint, overweegt minstens de helft iets anders te doen. Na de coaching kiest slechts een heel kleine minderheid voor de drastische beslissing te vertrekken.
Want wie echt van job wil veranderen, goed weet waarom, en goed weet wat hij/zij zoekt, doet dat meestal wel, en heeft daar geen coach voor nodig.
Een nieuwe job zoeken, zeker als je met een onduidelijk en niet goed gedefinieerd probleem zit, is absoluut niet eenvoudig.
Je weet of denkt te weten wat je niet meer wil, maar daar stopt het meestal bij. Zomaar wegvluchten, want dat is het dan, is voor de meeste mensen geen brug maar vele bruggen te ver.
Het overgrote deel loopt dus niet weg, heeft helemaal die bedoeling niet, maar wil de kwaliteit van een werkbeleving opkrikken, oplossingen vinden, zin geven aan hun werk, conflicten vermijden, minder onnodige stress beleven.
Na een coaching ontdekt men dikwijls nieuwe talenten die men misschien niet eens vermoedde, ziet men een aantal zaken objectiever, duidelijker en vooral rustiger.
De zelfkennis is gestegen, men heeft een betere kijk op een bepaald probleem en men weet welke stappen te moeten zetten.
Het blijkt soms een aanzet te zijn om bij een huidige werkgever iets anders te doen, of het op een andere manier te doen.
Wie profiteert van deze nieuwe inzichten, denk je dan? De werknemer uiteraard.
En ja, ook de werkgever. En geen klein beetje.
En nu het goede nieuws. Loopbaanbegeleiding wordt door de overheid gesubsidieerd. Het kost iemand welgeteld 80 € om 8 uur professionele loopbaanbegeleiding te volgen.
U leest het goed, 10€ per uur. De prijs van één uur parkeren in Brussel.
Als werkgever heb je hier in feite niets mee te maken, het gaat tenslotte om een persoonlijke keuze van de werknemer.
Maar... U kan uw werknemers eventueel wel aanmoedigen om een loopbaanbegeleiding te volgen en tussenkomen in de kosten, indien u meent dat dit een positieve invloed zal hebben op hun ontwikkeling en motivatie.
Medewerkers voelen zich op deze manier gesteund in hun ontwikkeling, wat dan weer hun motivatie en de band met het bedrijf versterkt. Een duidelijke win-win situatie.
En... hoeveel kostte die laatste training weer?