Hoe sluit je een interview af als je na 10 minuten beseft dat iemand niet in aanmerking komt?
We maken het allemaal wel eens mee. CV of rapport keurig gelezen, positieve benadering, een uur vrijgemaakt.
Let's start. En na minder dan tien minuten weet je het, of denk je het tenminste te weten.
Neen, dat is het niet.
We zijn meestal wel opgevoede wezens, gaan respectvol met mensen om, maar plots besluipt ons dat stemmetje 'Ik verlies hier mijn tijd'. Een meeting volgt, een aantal mails te schrijven, een rapport dat nog niet af is.
Twee mogelijkheden: je stopt er onmiddelijk mee en vertelt wat je denkt. Laat ons beiden eerlijk met elkaar omgaan en elkaars tijd niet onnodig verprutsen. Hard maar fair.
Mogelijkheid twee is een 'beleefdheids interview'. Doen alsof er niets aan de hand is, op automatische piloot vragen stellen, niet echt meer aandachtig luisteren, en het uurtje zo kort en zo snel mogelijk rond krijgen. U hoort nog van ons. Zeer gebruikelijk bij recruiters met minder ervaring.
Beide opties vind ik persoonlijk weinig respectvol.
In het eerste geval gaat men er nog al gemakkelijk van uit dat 'tijd verprutsen' een evenwaardige betekenis heeft.
Elke minuut is toch voor beide partijen één minuut? Neen dus.
Die kandidaat heeft er misschien tijd en energie in gestoken, wie weet een halve dag verlof genomen, zich voorbereid op alle mogelijke vragen, zich afgevraagd welke jurk of das te dragen enz enz.
Na tien minuten, geef je die mensen het gevoel dat ze geen faire kans kregen.
Erger nog, diezelfde mensen stellen zich misschien de vraag hoe professioneel je organisatie selecteert, als ze na tien minuten al afgeserveerd worden.
Elke afgewezen kandidaat blijft een potentiële klant, leverancier, stakeholder.
Wat er ook gebeurt, wees dus zeker dat de kandidaat met een positieve ervaring naar huis vertrekt.
De wereld is klein, en alleen bomen komen elkaar niet tegen.
De tweede optie is nog erger in feite. Je verliest niet alleen je tijd, erger nog, je geeft valse hoop aan iemand die zich voor niets uitslooft.
En... heeft een beleefdheidsinterview je al ooit doen veranderen van gedacht?
Wat is dus fair? Ik zou zeggen ergens middenin, een klein halfuurtje.
Met een ander scenario, laat de vragenlijst even varen, begin de kandidaat specifiek te interviewen over die gebieden waar je een probleem ziet.
En vraag daarna wat hij/zij er zélf van denkt.
Vergeet niet dat diezelfde kandidaat, tien minuten geleden, het waard was een persoonlijk interview met je te hebben. Tenzij deze persoon je werkelijk shockeert, zullen er wel een aantal positieve zaken te vinden zijn.
Het voordeel van verder maar anders te interviewen:
- Bij het geven van zijn eigen feedback zal de kandidaat meestal zélf beseffen dat er geen fit
bestaat tussen waar hij op zoek naar is en wat je te bieden hebt. En zal dus zelf het gesprek
willen afsluiten.
- Je behoudt de optie verder in de procedure te gaan, indien latere kandidaten niet beter
bevonden worden.
- Misschien is deze kandidaat niet geschikt voor deze job, maar wel voor een andere job die
je nu of in de toekomst kan aanbieden.
Of... je hebt het na 10 minuten misschien verkeerd ingeschat